Sanctæ Mariæ Sabbato ~ Simplex
Commemoratio: SS. Faustini et Jovitæ Martyrum

Divinum Officium Tridentine - 1906

02-15-2020

Ad Matutinum

Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
Rito de entrada
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Ave, María, llena de gracia, el Señor es contigo, bendita Tú eres entre todas las mujeres, y bendito es el fruto de tu vientre, Jesús. Santa María, Madre de Dios, ruega por nosotros pecadores, ahora y en la hora de nuestra muerte. Amén.
Creo en Dios, Padre Todopoderoso, Creador del cielo y de la tierra.
Creo en Jesucristo, su único Hijo, Nuestro Señor: que fue concebido por obra y gracia del Espíritu Santo, nació de Santa María Virgen; padeció bajo el poder de Poncio Pilato, fue crucificado, muerto y sepultado: descendió a los infiernos, al tercer día resucitó de entre los muertos, subió a los cielos y está sentado a la derecha de Dios, Padre todopoderoso. Desde allí ha de venir a juzgar a los vivos y a los muertos.
Creo en el Espíritu Santo, la santa Iglesia católica, la comunión de los santos, el perdón de los pecados, la resurrección de la carne y la vida eterna. Amén.
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Te alabamos, Señor, Rey de eterna gloria.
Invitatorium {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Dóminus tecum.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Dóminus tecum.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus tecum.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Invitatorio {Antífona del Propio del Tiempo}
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. El Señor es contigo.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. El Señor es contigo.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor es contigo.
Ant. Alégrate, María, llena de gracia; * El Señor es contigo.
Hymnus {ex Proprio de Tempore}
Quem terra, pontus, sídera
Colunt, adórant, prædicant,
Trinam regéntem máchinam,
Claustrum Maríæ bájulat.

Cui luna, sol, et ómnia
Desérviunt per témpora,
Perfúsa cæli grátia,
Gestant puéllæ víscera.

Beáta Mater múnere,
Cujus supérnus ártifex
Mundum pugíllo cóntinens,
Ventris sub arca clausus est.

Beáta cæli núntio,
Fœcúnda sancto Spíritu,
Desiderátus géntibus,
Cujus per alvum fusus est.

Jesu, tibi sit glória,
Qui natus es de Vírgine,
Cum Patre et almo Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
Himno {del Propio del Tiempo}
Aquel a quien la tierra, el mar y las estrellas
veneran, adoran y anuncian;
el que gobierna cielos, tierra y abismos,
reside en el seno de María.

Al que el sol, la luna y todos los elementos
sirven en el tiempo, le llevan
las entrañas de una virgen
llena de gracia celestial.

¡Oh Madre dichosa! En el arca de su seno,
por un prodigio de la gracia,
se encierra el supremo Artífice
que en sus manos sostiene el orbe.

Dichosa aquella que al anuncio
del mensajero celestial fue fecundada
por el Espíritu Santo; por cuyo seno se nos dio
el deseado de todos los pueblos.

¡Oh Jesús, que naciste de la Virgen!,
gloria sea dada a Ti, en unión
con el Padre y el Espíritu Santo,
por los siglos sempiternos.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Quia mirabília.
Psalmus 97 [1]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente}
Nocturn I.
Ant. Porque ha hecho.
Salmo 97 [1]
97:1 Cantad al Señor un cántico nuevo, * porque ha hecho maravillas:
97:1 Su diestra le ha dado la victoria, * su santo brazo.
97:2 El Señor da a conocer su victoria, * revela a las naciones su justicia:
97:3 Se acordó de su misericordia * y su fidelidad en favor de la casa de Israel.
97:3 Los confines de la tierra han contemplado * la victoria de nuestro Dios.
97:4 Aclamad al Señor, tierra entera; * gritad, vitoread, tocad:
97:5 Tañed la cítara para el Señor, suenen los instrumentos: * con clarines y al son de trompetas,
97:6 Aclamad al Rey y Señor. * Retumbe el mar y cuanto contiene, la tierra y cuantos la habitan;
97:8 Aplaudan los ríos, aclamen los montes al Señor, * que llega para regir la tierra.
97:9 Regirá el orbe con justicia * y los pueblos con rectitud.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 98 [2]
98:1 Dóminus regnávit, irascántur pópuli: * qui sedet super Chérubim, moveátur terra.
98:2 Dóminus in Sion magnus: * et excélsus super omnes pópulos.
98:3 Confiteántur nómini tuo magno: quóniam terríbile, et sanctum est: * et honor regis judícium díligit.
98:4 Tu parásti directiónes: * judícium et justítiam in Jacob tu fecísti.
98:5 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum ejus: * quóniam sanctum est.
98:6 Móyses et Aaron in sacerdótibus ejus: * et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen ejus:
98:6 Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in colúmna nubis loquebátur ad eos.
98:7 Custodiébant testimónia ejus, * et præcéptum quod dedit illis.
98:8 Dómine, Deus noster, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
98:9 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus: * quóniam sanctus Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quia mirabília fecit Dóminus.
Salmo 98 [2]
98:1 El Señor reina, tiemblen las naciones; * sentado sobre querubines, vacile la tierra.
98:2 El Señor es grande en Sión, * encumbrado sobre todos los pueblos.
98:3 Reconozcan tu nombre, grande y terrible: Él es santo. * Reinas con poder y amas la justicia,
98:4 Tú has establecido la rectitud; * Tú administras la justicia y el derecho, Tú actúas en Jacob.
98:5 Ensalzad al Señor, Dios nuestro, postraos ante el estrado de sus pies: * Él es santo.
98:6 Moisés y Aarón con sus sacerdotes, * Samuel con los que invocan su nombre,
98:6 Invocaban al Señor, y Él respondía. * Dios les hablaba desde la columna de nube;
98:7 Oyeron sus mandatos * y la ley que les dio.
98:8 Señor, Dios nuestro, Tú les respondías, * Tú eras para ellos un Dios de perdón, y un Dios vengador de sus maldades.
98:9 Ensalzad al Señor, Dios nuestro; postraos ante su monte santo: * Santo es el Señor nuestro Dios.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Bonum est.
Psalmus 91 [3]
91:2 Bonum est confitéri Dómino: * et psállere nómini tuo, Altíssime.
91:3 Ad annuntiándum mane misericórdiam tuam: * et veritátem tuam per noctem.
91:4 In decachórdo, psaltério: * cum cántico, in cíthara.
91:5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua: * et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.
91:6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
91:7 Vir insípiens non cognóscet: * et stultus non intélleget hæc.
91:8 Cum exórti fúerint peccatóres sicut fænum: * et apparúerint omnes, qui operántur iniquitátem:
91:9 Ut intéreant in sǽculum sǽculi: * tu autem Altíssimus in ætérnum, Dómine.
91:10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, quóniam ecce inimíci tui períbunt: * et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
91:11 Et exaltábitur sicut unicórnis cornu meum: * et senéctus mea in misericórdia úberi.
91:12 Et despéxit óculus meus inimícos meos: * et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea.
91:13 Justus, ut palma florébit: * sicut cedrus Líbani multiplicábitur.
91:14 Plantáti in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri florébunt.
91:15 Adhuc multiplicabúntur in senécta úberi: * et bene patiéntes erunt, ut annúntient:
91:16 Quóniam rectus Dóminus, Deus noster: * et non est iníquitas in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Porque ha hecho maravillas el Señor.
Psalmus 100 [4]
100:1 Misericórdiam, et judícium * cantábo tibi, Dómine:
100:2 Psallam, et intéllegam in via immaculáta, * quando vénies ad me.
100:2 Perambulábam in innocéntia cordis mei, * in médio domus meæ.
100:3 Non proponébam ante óculos meos rem injústam: * faciéntes prævaricatiónes odívi.
100:4 Non adhǽsit mihi cor pravum: * declinántem a me malígnum non cognoscébam.
100:5 Detrahéntem secréto próximo suo, * hunc persequébar.
100:5 Supérbo óculo, et insatiábili corde, * cum hoc non edébam.
100:6 Óculi mei ad fidéles terræ ut sédeant mecum: * ámbulans in via immaculáta, hic mihi ministrábat.
100:7 Non habitábit in médio domus meæ qui facit supérbiam: * qui lóquitur iníqua, non diréxit in conspéctu oculórum meórum.
100:8 In matutíno interficiébam omnes peccatóres terræ: * ut dispérderem de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bonum est confitéri Dómino.
Ant. Que mi grito.
Salmo 101 [3]
101:2 Señor, escucha mi oración, * que mi grito llegue hasta ti;
101:3 No me escondas tu rostro * el día de la desgracia. Inclina tu oído hacia mí;
101:3 Cuando te invoco, * escúchame enseguida.
101:4 Que mis días se desvanecen como humo, * mis huesos queman como brasas;
101:5 Mi corazón está agostado como hierba, * me olvido de comer mi pan;
101:6 Con la violencia de mis quejidos, * se me pega la piel a los huesos.
101:7 Estoy como lechuza en la estepa, * como búho entre ruinas;
101:8 Estoy desvelado, gimiendo, * como pájaro sin pareja en el tejado.
101:9 Mis enemigos me insultan sin descanso; * furiosos contra mí, me maldicen.
101:10 En vez de pan, como ceniza, * mezclo mi bebida con llanto,
101:11 Por tu cólera y tu indignación, * porque me alzaste en vilo y me tiraste;
101:12 Mis días son una sombra que se alarga, * me voy secando como la hierba.
101:13 Mas Tú, Señor, permaneces eternamente, * y tu memoria pasa de generación en generación.
101:14 Levántate y ten misericordia de Sión, * que ya es hora y tiempo de misericordia.
101:15 Tus siervos aman sus piedras, * se compadecen de sus ruinas,
101:16 Los gentiles temerán tu nombre, * los reyes del mundo, tu gloria.
101:17 Cuando el Señor reconstruya Sión, * y aparezca en su gloria,
101:18 Y se vuelva a las súplicas de los indefensos, * y no desprecie sus peticiones,
101:19 Quede esto escrito para la generación futura, * y el pueblo que será creado alabará al Señor.
101:20 Que el Señor ha mirado desde su excelso santuario, * desde el cielo se ha fijado en la tierra,
101:21 Para escuchar los gemidos de los cautivos * y librar a los condenados a muerte,
101:22 Para anunciar en Sión el nombre del Señor, * y su alabanza en Jerusalén,
101:23 Cuando se reúnan unánimes los pueblos * y los reyes para dar culto al Señor.
101:24 Él agotó mis fuerzas en el camino, * acortó mis días; y yo dije:
101:25 «Dios mío, no me arrebates en la mitad de mis días». * Tus años duran por todas las generaciones:
101:26 Al principio cimentaste la tierra, * y el cielo es obra de tus manos.
101:27 Ellos perecerán, Tú permaneces, * se gastarán como la ropa,
101:28 Serán como un vestido que se muda. * Tú, en cambio, eres siempre el mismo, tus años no se acabarán.
101:29 Los hijos de tus siervos vivirán seguros, * su linaje durará en tu presencia.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Clamor meus.
Psalmus 101 [5]
101:2 Dómine, exáudi oratiónem meam: * et clamor meus ad te véniat.
101:3 Non avértas fáciem tuam a me: * in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam.
101:3 In quacúmque die invocávero te, * velóciter exáudi me.
101:4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei: * et ossa mea sicut crémium aruérunt.
101:5 Percússus sum ut fænum, et áruit cor meum: * quia oblítus sum comédere panem meum.
101:6 A voce gémitus mei * adhǽsit os meum carni meæ.
101:7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis: * factus sum sicut nyctícorax in domicílio.
101:8 Vigilávi, * et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
101:9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei: * et qui laudábant me, advérsum me jurábant.
101:10 Quia cínerem tamquam panem manducábam, * et potum meum cum fletu miscébam.
101:11 A fácie iræ et indignatiónis tuæ: * quia élevans allisísti me.
101:12 Dies mei sicut umbra declinavérunt: * et ego sicut fænum árui.
101:13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes: * et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
101:14 Tu exsúrgens miseréberis Sion: * quia tempus miseréndi ejus, quia venit tempus.
101:15 Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus: * et terræ ejus miserebúntur.
101:16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam.
101:17 Quia ædificávit Dóminus Sion: * et vidébitur in glória sua.
101:18 Respéxit in oratiónem humílium: * et non sprevit precem eórum.
101:19 Scribántur hæc in generatióne áltera: * et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum:
101:20 Quia prospéxit de excélso sancto suo: * Dóminus de cælo in terram aspéxit:
101:21 Ut audíret gémitus compeditórum: * ut sólveret fílios interemptórum:
101:22 Ut annúntient in Sion nomen Dómini: * et laudem ejus in Jerúsalem.
101:23 In conveniéndo pópulos in unum, * et reges ut sérviant Dómino.
101:24 Respóndit ei in via virtútis suæ: * Paucitátem diérum meórum núntia mihi.
101:25 Ne révoces me in dimídio diérum meórum: * in generatiónem et generatiónem anni tui.
101:26 Inítio tu, Dómine, terram fundásti: * et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
101:27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes: * et omnes sicut vestiméntum veteráscent.
101:28 Et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur: * tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
101:29 Fílii servórum tuórum habitábunt: * et semen eórum in sǽculum dirigétur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 102 [4]
102:1 Bendice, alma mía, al Señor, * y todo mi ser a su santo nombre.
102:2 Bendice, alma mía, al Señor, * y no olvides sus beneficios.
102:3 Él perdona todas tus culpas * y cura todas tus enfermedades;
102:4 Él rescata tu vida de la fosa, * y te colma de gracia y de ternura;
102:5 Él sacia de bienes tus anhelos, * y como un águila se renueva tu juventud.
102:6 El Señor hace justicia * y defiende a todos los oprimidos;
102:7 Enseñó sus caminos a Moisés y sus hazañas a los hijos de Israel.
102:8 El Señor es compasivo y misericordioso, * lento a la ira y rico en clemencia;
102:9 No está siempre acusando * ni guarda rencor perpetuo;
102:10 No nos trata como merecen nuestros pecados * ni nos paga según nuestras culpas.
102:11 Como se levanta el cielo sobre la tierra, * se levanta su bondad sobre sus fieles;
102:12 Como dista el oriente del ocaso, * así aleja de nosotros nuestros delitos.
102:13 Como un padre siente ternura por sus hijos, siente el Señor ternura por sus fieles; * porque Él conoce nuestra masa,
102:14 Se acuerda de que somos barro. * Los días del hombre duran lo que la hierba, florecen como flor del campo,
102:16 Que el viento la roza, y ya no existe, * su terreno no volverá a verla.
102:17 Pero la misericordia del Señor dura siempre, * su justicia pasa de hijos a nietos
102:18 Para los que guardan la alianza * y recitan y cumplen sus mandatos.
102:19 El Señor puso en el cielo su trono, * su soberanía gobierna el universo.
102:20 Bendecid al Señor, ángeles suyos, * poderosos ejecutores de sus órdenes, prontos a la voz de su palabra.
102:21 Bendecid al Señor, ejércitos suyos, * servidores que cumplís sus deseos.
102:22 Bendecid al Señor, todas sus obras, * en todo lugar de su imperio. ¡Bendice, alma mía, al Señor!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Que mi grito llegue hasta ti, Señor.
Psalmus 102 [6]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes ejus.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ juvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et judícium ómnibus injúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies ejus, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et justítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum ejus:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli ejus: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum ejus.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus: * minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus: * in omni loco dominatiónis ejus, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamor meus ad te véniat Deus.
Ant. Bendice.
Salmo 103 [5]
103:1 Bendice, alma mía, al Señor: * ¡Dios mío, qué grande eres!
103:1 Te vistes de belleza y majestad, * la luz te envuelve como un manto.
103:2 Extiendes los cielos como una tienda, * construyes tu morada sobre las aguas;
103:3 Las nubes te sirven de carroza, * avanzas en las alas del viento;
103:4 Los vientos te sirven de mensajeros; * el fuego llameante, de ministro.
103:5 Asentaste la tierra sobre sus cimientos, * y no vacilará jamás;
103:6 La cubriste con el manto del océano, * y las aguas se posaron sobre las montañas;
103:7 Pero a tu bramido huyeron, * al fragor de tu trueno se precipitaron,
103:8 Mientras subían los montes y bajaban los valles: * cada cual al puesto asignado.
103:9 Trazaste una frontera que no traspasarán, * y no volverán a cubrir la tierra.
103:10 De los manantiales sacas los ríos, * para que fluyan entre los montes;
103:11 En ellos beben las fieras de los campos, * el asno salvaje apaga su sed;
103:12 Junto a ellos habitan las aves del cielo, * y entre las frondas se oye su canto.
103:13 Desde tu morada riegas los montes, * y la tierra se sacia de tu acción fecunda;
103:14 Haces brotar hierba para los ganados, * y forraje para los que sirven al hombre.
103:15 Él saca pan de los campos, * y vino que le alegra el corazón;
103:16 Y aceite que da brillo a su rostro, * y alimento que le da fuerzas.
103:17 Se llenan de savia los árboles del Señor, los cedros del Líbano que Él plantó: * allí anidan los pájaros,
103:18 En su cima pone casa la cigüeña. * Los riscos son para las cabras, las peñas son madriguera de erizos.
103:19 Hiciste la luna con sus fases, * el sol conoce su ocaso.
103:20 Pones las tinieblas y viene la noche, * y rondan las fieras de la selva;
103:21 Los cachorros rugen por la presa, * reclamando a Dios su comida.
103:22 Cuando brilla el sol, se retiran, * y se tumban en sus guaridas;
103:23 El hombre sale a sus faenas, * a su labranza hasta el atardecer.
103:24 Cuántas son tus obras, Señor, * y todas las hiciste con sabiduría; la tierra está llena de tus criaturas.
103:25 Ahí está el mar: ancho y dilatado, * en él bullen, sin número,
103:26 Animales pequeños y grandes; * lo surcan las naves,
103:27 Y el leviatán que modelaste para que retoce. * Todos ellos aguardan a que les eches comida a su tiempo:
103:28 Se la echas, y la atrapan; * abres tu mano, y se sacian de bienes;
103:29 Escondes tu rostro, y se espantan; * les retiras el aliento, y expiran y vuelven a ser polvo;
103:30 Envías tu aliento, y los creas, * y repueblas la faz de la tierra.
103:31 Gloria a Dios para siempre, * goce el Señor con sus obras,
103:32 Cuando Él mira la tierra, ella tiembla; * cuando toca los montes, humean.
103:33 Cantaré al Señor, * tocaré para mi Dios mientras exista:
103:34 Que le sea agradable mi poema, * y yo me alegraré con el Señor.
103:35 Que se acaben los pecadores en la tierra, que los malvados no existan más. * ¡Bendice, alma mía, al Señor!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Bénedic.
Psalmus 103 [7]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 104 [6]
104:1 Alabad al Señor e invocad su Nombre; * predicad entre las naciones sus admirables obras.
104:2 Entonadle himnos al son de instrumentos; * referid todas sus maravillas.
104:3 Gloriaos en su santo Nombre; * alégrese el corazón de los que van en busca del Señor.
104:4 Buscad al Señor, y permaneced firmes, * buscad incesantemente su rostro.
104:5 Acordaos de las maravillas que hizo, * de sus prodigios y de las sentencias que han salido de su boca.
104:6 ¡Oh vosotros, descendientes de Abrahán, siervos suyos, * hijos de Jacob, sus escogidos!
104:7 Él es el Señor Dios nuestro, * cuyos juicios son conocidos en toda la tierra.
104:8 Nunca jamás ha puesto en olvido su alianza, * aquella palabra que dijo para miles de generaciones,
104:9 La promesa hecha a Abrahán * y su juramento a Isaac;
104:10 Juramento que confirmó a Jacob como una ley, * y a Israel con un pacto sempiterno,
104:11 Diciendo: A ti te daré la tierra de Canaán, * como lote de tu heredad.
104:12 Y esto, cuando Jacob * y sus hijos eran en corto número,
104:13 Poquísimos y extranjeros en la misma tierra, * y pasaban a menudo de una nación a otra y de un reino a otro pueblo.
104:14 No permitió que nadie los molestase; * antes, por amor a ellos castigó a los reyes:
104:15 Guardaos de tocar a mis ungidos; * no maltratéis a mis profetas.
104:16 Hizo venir el hambre sobre la tierra * y destruyó todo sustento de pan.
104:17 Envió delante de los suyos a un varón, * a José, vendido por esclavo.
104:18 Al cual afligieron, oprimiendo sus pies con grillos; un puñal atravesó su alma, * hasta cuando se cumplió su vaticinio,
104:19 Y la palabra del Señor lo acreditó. * El rey dio orden para que le soltaran; lo puso en libertad este potentado de los pueblos.
104:21 Lo hizo dueño de su casa * y gobernador de todos sus dominios,
104:22 Para que comunicase su sabiduría a sus príncipes, * y enseñase prudencia a sus ancianos.
104:23 Entonces entró Israel en Egipto, * y fue Jacob a vivir como peregrino en la tierra de Cam.
104:24 Y Dios multiplicó su pueblo sobremanera, * y lo hizo más poderoso que sus enemigos.
104:25 Permitió que el corazón de éstos cambiara, de suerte que cobrasen ojeriza a su pueblo de Israel, * y urdiesen tramas contra sus siervos.
104:26 Mas envió a Moisés, siervo suyo, * y a Aarón, a quien había elegido.
104:27 Les dio poderes para hacer milagros * y obrar prodigios en la tierra de Cam.
104:28 Envió tinieblas y todo lo oscureció; * no faltó a ninguna de sus palabras.
104:29 Convirtió en sangre sus aguas, * y mató los peces.
104:30 Su tierra pululaba de ranas * hasta en la alcoba de los mismos reyes.
104:31 Habló y vino toda casta de moscas * y de mosquitos por todo el territorio.
104:32 En lugar de agua hacía llover en su tierra granizo * y llamas de fuego abrasador.
104:33 Con lo que abrasó sus viñedos e higuerales, * y destrozó los árboles del país.
104:34 Habló y vinieron enjambres innumerables * de langosta y oruga;
104:35 Y se comieron toda la hierba de los prados, * y cuantos frutos había en los campos.
104:36 Hirió de muerte a todos los primogénitos de aquella tierra, * las primicias de su virilidad.
104:37 Y sacó a Israel cargado de oro y plata, * sin que hubiese un enfermo en todas sus tribus.
104:38 Se alegró Egipto con su salida, * por causa del gran temor que le causaban.
104:39 Extendió una nube que los cubriese, * e hizo que de noche los alumbrase como fuego.
104:40 Pidieron de comer, y les envió codornices; * y los sació con pan del cielo.
104:41 Hendió la peña, y brotaron aguas, * corrieron ríos en aquel desierto.
104:42 Porque tuvo presente su santa palabra, * que diera a Abrahán, siervo suyo.
104:43 Y así sacó a su pueblo lleno de gozo, * y a sus escogidos colmados de júbilo.
104:44 Y les dio el país de los gentiles, * y los hizo disfrutar de las haciendas de los pueblos,
104:45 A fin de que guardasen sus mandamientos * y observasen y cumpliesen su ley.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Bendice, alma mía, al Señor.
Psalmus 104 [8]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bénedic ánima mea Dómino.
Ant. Visítanos.
Salmo 105 [7]
105:1 Alabad al Señor porque es bueno, * porque es eterna su misericordia.
105:2 ¿Quién podrá contar las obras del poder del Señor, * y pregonar todas sus alabanzas?
105:3 Bienaventurados los que observan la ley, * y practican en todo tiempo la virtud.
105:4 Acuérdate, ¡oh Señor!, de nosotros, según tu benevolencia para con tu pueblo; * visítanos por medio de tu salvador,
105:5 A fin de que gocemos los bienes de tus escogidos, y participemos de la alegría de tu pueblo, * y te gloríes en aquellos a quienes miras como herencia tuya.
105:6 Hemos pecado como nuestros padres, * nos hemos portado injustamente, hemos cometido mil maldades.
105:7 Nuestros padres en Egipto no comprendieron tus maravillas; * no conservaron la memoria de tu misericordia.
105:7 Te irritaron cuando iban a entrar en el mar, * en el mar Rojo.
105:8 Mas el Señor los salvó por honor de su Nombre, * para demostrar su poder.
105:9 Dio una voz contra el mar Rojo, y éste quedó seco al momento: * y los condujo por medio de aquellos abismos como por tierra firme.
105:10 Y los sacó salvos de las manos de aquellos que los aborrecían, * y los rescató de la mano de sus enemigos.
105:11 Sepultó en el agua a sus opresores, * no quedó de ellos ni siquiera uno.
105:12 Entonces dieron crédito a las palabras del Señor, * y cantaron sus alabanzas.
105:13 Mas bien pronto echaron en olvido sus obras, * y no esperaron su consejo y amorosa providencia.
105:14 Y en el desierto desearon con ansia los manjares de Egipto; * y tentaron a Dios en el desierto.
105:15 Les otorgó lo que pidieron, * y los hartó hasta el alma.
105:16 Irritaron en los campamentos a Moisés, * y a Aarón, el consagrado al Señor.
105:17 Se abrió la tierra y se tragó a Datán, * y sepultó la facción de Abirón.
105:18 Se encendió fuego en su reunión, * y las llamas devoraron a los pecadores.
105:19 Hicieron un becerro en Horeb, * y adoraron aquella estatua fundida.
105:20 Y trocaron su Dios, que era su gloria, * por una figura de becerro que come heno.
105:21 Se olvidaron de Dios que los había salvado, * que había obrado tan grandes cosas en Egipto, tantas maravillas en la tierra de Cam, cosas tan terribles en el mar Rojo.
105:23 Trató, pues, de acabar con ellos; * pero intercedió Moisés, siervo suyo, al momento del estrago,
105:24 A fin de aplacar su ira para que no los exterminase. * Despreciaron una tierra envidiable.
105:25 No dieron crédito a sus palabras, murmuraron en sus tiendas, * no quisieron escuchar la voz del Señor.
105:26 Y alzó el Señor su mano contra ellos, * para dejarlos tendidos en el desierto,
105:27 Y dispersar su linaje entre las naciones, * y esparcirlos por varias regiones.
105:28 Y se consagraron a Baal Fegor, * y comieron de los sacrificios de los muertos.
105:29 Y provocaron su ira con sus invenciones idolátricas, * y estalló contra ellos grandísimo estrago.
105:30 Pero se levantó Finés, y le aplacó, * y cesó la mortandad.
105:31 Lo cual le fue reputado como justicia, * de generación en generación eternamente.
105:32 Asimismo irritaron al Señor en las aguas de Contradicción; * y padeció Moisés por culpa de ellos. Porque habían perturbado su espíritu,
105:33 Como lo manifestó claramente con sus labios. * Tampoco exterminaron las naciones que les había mandado el Señor.
105:35 Antes, se mezclaron con los gentiles, e imitaron sus malas costumbres; y dieron culto a sus ídolos; * y fue para ellos un tropiezo.
105:37 E inmolaron sus hijos * e hijas a los demonios.
105:38 Derramaron la sangre inocente, * la sangre de sus hijos y de sus hijas, que sacrificaron a los ídolos de Canaán.
105:39 Quedó la tierra profanada con tanta sangre, y contaminada con sus obras; * y se prostituyeron a los ídolos, hechuras suyas.
105:40 Por lo que se encendió la saña del Señor contra su pueblo, * y abominó su heredad.
105:41 Y los entregó en poder de las naciones, * y cayeron bajo el dominio de aquellos que los aborrecían.
105:42 Fueron tratados duramente por sus enemigos, bajo cuya mano fueron humillados. * Muchas veces los libró Dios.
105:43 Ellos lo exasperaban con sus designios; * y fueron abatidos por causa de sus iniquidades.
105:44 Los miró el Señor cuando estaban atribulados, * y oyó su oración.
105:45 Se acordó de su alianza, * y le pesó, y los trató según su gran misericordia.
105:46 E hizo que fuesen objeto de compasión * para con todos los que los tenían cautivos.
105:47 Sálvanos, ¡oh Señor, Dios nuestro!, * y recógenos de entre las naciones,
105:47 Para que confesemos tu santo Nombre, * y nos gloriemos en cantar tus alabanzas.
105:48 Bendito sea el Señor Dios de Israel por los siglos de los siglos. * Y responderá todo el pueblo: ¡Amén! ¡Amén!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Vísita nos.
Psalmus 105 [9]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 106 [8]
106:1 Alabad al Señor, porque es bueno, * porque es eterna su misericordia.
106:2 Que lo digan aquellos que fueron redimidos por el Señor, a los cuales rescató del poder del enemigo, * y que ha recogido de las regiones,
106:3 Del oriente y del poniente; * del norte y de la parte del mediodía.
106:4 Anduvieron errantes por la soledad, por lugares áridos, * sin hallar camino para llegar a alguna ciudad donde albergarse.
106:5 Hambrientos y sedientos, * iba desfalleciendo ya su espíritu.
106:6 Pero clamaron al Señor en su tribulación, * y los sacó de sus angustias.
106:7 Y los encaminó por la vía recta, * para que llegasen a la ciudad en que debían habitar.
106:8 Glorifiquen al Señor por su misericordia * y por sus maravillas en favor de los hijos de los hombres.
106:9 Porque sació al alma sedienta; * colmó de bienes al alma hambrienta.
106:10 Libró a los que yacían entre tinieblas y sombras de muerte, * cautivos en la aflicción y entre cadenas.
106:11 Mas porque contradijeron las palabras de Dios y despreciaron los designios del Altísimo,
106:12 Fue abatido su corazón con los trabajos; * quedaron sin fuerzas; y no hubo quién los socorriese.
106:13 Pero clamaron al Señor viéndose atribulados, * y los libró de sus angustias.
106:14 Y los sacó de las tinieblas y sombras de la muerte; * y rompió sus cadenas.
106:15 Glorifiquen al Señor por su misericordia * y por sus maravillas a favor de los hijos de los hombres.
106:16 Porque quebrantó las puertas de bronce * e hizo pedazos los cerrojos de hierro.
106:17 Los recogió del camino de su iniquidad; * pues por sus maldades habían sido abismados.
106:18 Llegó su alma a aborrecer todo alimento, * y llegaron hasta las puertas de la muerte.
106:19 Pero clamaron al Señor al verse atribulados, * y los libró de sus angustias.
106:20 Envió su palabra y los sanó, * y los salvó de su perdición.
106:21 Glorifiquen al Señor por su misericordia * y por sus maravillas, a favor de los hijos de los hombres.
106:22 Y ofrézcanle éstos, sacrificios de alabanza, * y celebren con júbilo sus obras.
106:23 Los que surcan el mar con naves, * para negociar en medio de tantas aguas,
106:24 Ésos han visto las obras del Señor * y sus maravillas en lo profundo del mar.
106:25 Habló y sopló el viento tempestuoso, * y se encresparon las olas.
106:26 Suben hasta los cielos, y bajan hasta los abismos. * En medio de estas angustias desfallecía su alma.
106:27 Llenos de turbación vacilaban como ebrios, * y se desvaneció toda su sabiduría.
106:28 Pero clamaron al Señor en la tribulación * y los sacó de sus angustias.
106:29 Cambió el huracán en viento suave, * y se calmaron las olas del mar.
106:30 Se regocijaron viendo el mar sosegado; * y el Señor los condujo al puerto deseado.
106:31 Glorifiquen al Señor por su misericordia * y por sus maravillas a favor de los hijos de los hombres.
106:32 Y ensalcen su gloria en la congregación del pueblo, * y alábenlo en el consejo de los ancianos.
106:33 El Señor convirtió los ríos en páramos, * y en aridez los manantiales de agua;
106:34 La tierra fructífera en salinas, * por causa de la malicia de sus habitantes.
106:35 Convirtió el desierto en un país de estanques de aguas, * y la tierra seca en manantiales de agua.
106:36 Y estableció en ella a los hambrientos; * y fundaron ciudades para morar.
106:37 Sembraron los campos, plantaron viñas * y produjeron abundantes frutos.
106:38 Y los bendijo el Señor, y se multiplicaron sobremanera; * y acrecentó sus ganados.
106:39 Y menguaron, * y fueron abatidos con trabajos y dolores.
106:40 Cayó el desprecio sobre los príncipes, * y los hizo andar errantes por lugares desiertos, donde no había senda alguna.
106:41 Y levantó al pobre de la miseria, * y multiplicó las familias como rebaños de ovejas.
106:42 Verán estas cosas los justos y se llenarán de gozo, * y a toda iniquidad se le cerrará su boca.
106:43 ¿Quién es sabio para conservar estas cosas, * y comprender la misericordia del Señor?
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Visítanos, Señor, por medio de tu salvador.
Psalmus 106 [10]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vísita nos Dómine in salutári tuo.
Ant. Mi boca se deshará.
Salmo 107 [9]
107:2 Dios mío, mi corazón está firme, * para ti cantaré y tocaré, gloria mía.
107:3 Despertad, cítara y arpa, * despertaré a la aurora.
107:4 Te daré gracias ante los pueblos, Señor, * tocaré para ti ante las naciones:
107:5 Por tu bondad, que es más grande que los cielos; * por tu fidelidad, que alcanza a las nubes.
107:6 Elévate sobre el cielo, Dios mío, y llene la tierra tu gloria; * para que se salven tus predilectos,
107:7 Que tu mano salvadora nos responda. * Dios habló en su santuario:
107:8 «Triunfante, ocuparé Siquén, * parcelaré el valle de Sucot;
107:9 Mío es Galaad, mío Manasés, * Efraín es yelmo de mi cabeza,
107:10 Judá es mi cetro; * Moab, una jofaina para lavarme,
107:10 Sobre Edom echo mi sandalia, * sobre Filistea canto victoria».
107:11 Pero, ¿quién me guiará a la plaza fuerte, * quién me conducirá a Edom,
107:12 Si Tú, oh Dios, nos has rechazado * y no sales ya con nuestras tropas?
107:13 Auxílianos contra el enemigo, * que la ayuda del hombre es inútil;
107:14 Con Dios haremos proezas, * Él pisoteará a nuestros enemigos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Confitébor Dómino.
Psalmus 107 [11]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Juda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 108 [10]
108:2 Dios de mi alabanza, no estés callado, * que una boca perversa y traicionera se abre contra mí.
108:3 Me hablan con lengua mentirosa, me rodean con palabras de odio, * me combaten sin motivo.
108:4 En pago de mi amor me acusan, * mientras yo rezo;
108:5 Me devuelven mal por bien, * odio por amor.
108:6 «Nombra contra él un malvado, * un acusador que esté a su derecha;
108:7 Salga condenado del juicio, * que su defensa no atine;
108:8 Que sus días sean breves, * y que su empleo lo ocupe otro;
108:9 Que sus hijos queden huérfanos, * y su mujer viuda;
108:10 Que sus hijos mendiguen, vagabundos, y pidan limosna, * echados de sus ruinas.
108:11 Escudriñe el usurero todo cuanto él posee, * y arrebátenle los extraños el fruto de sus fatigas.
108:12 No halle quien le tenga compasión, * ni quien se apiade de sus huérfanos.
108:13 Sean exterminados sus hijos, * pasada una sola generación quede ya borrado su nombre.
108:14 Renuévese en la presencia de Dios la memoria de la iniquidad de sus padres; * nunca se borre el pecado de su madre.
108:15 Estén siempre los delitos de ellos ante los ojos del Señor, y desaparezca de la tierra su memoria, * por cuanto no pensó en usar de misericordia.
108:16 Antes bien ha perseguido al hombre desamparado y al mendigo, * y al afligido de corazón para matarle.
108:17 Amó la maldición, y le caerá encima; * y ya que no quiso la bendición, ésta se retirará lejos de él.
108:18 Se vistió de la maldición como de un vestido, * y penetró ella como agua en sus entrañas, y como aceite hasta sus huesos.
108:19 Sírvale como de túnica con que se cubra, * y como de cíngulo con que siempre se ciña.
108:20 Esto es lo que ganan para con el Señor * los que maldicen y maquinan contra mi vida.
108:21 Mas Tú, Señor y Dueño mío, ponte de mi parte por amor a tu nombre; * porque suave es tu misericordia.
108:22 Líbrame porque pobre soy y necesitado, * y turbado está mi corazón dentro de mí.
108:23 Como sombra que huye, así voy desapareciendo; * y soy sacudido como las langostas.
108:24 Mis rodillas se han debilitado por el ayuno, * y está extenuada mi carne por falta de jugo.
108:25 Estoy hecho el escarnio de ellos, * me miran, y meneando sus cabezas me insultan.
108:26 Ayúdame, Señor mío; * sálvame según tu misericordia.
108:27 Y sepan que aquí está tu mano, * y que Tú eres, Señor, quien obró de esta manera.
108:28 Ellos me echarán maldiciones, y Tú me bendecirás; * sean confundidos los que se levantan contra mí; mas tu servidor estará lleno de alegría.
108:29 Cubiertos sean de ignominia mis detractores, * y envueltos en su afrenta como con un doble manto.
108:30 Mi boca se deshará en acciones de gracias al Señor; * y cantaré sus alabanzas en medio de un numeroso concurso.
108:31 Porque se puso a la derecha de este pobre, * para salvarle de los que conspiran contra su vida.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Mi boca se deshará en acciones de gracias al Señor.
Psalmus 108 [12]
108:2 Deus, laudem meam ne tacúeris: * quia os peccatóris, et os dolósi super me apértum est.
108:3 Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me: * et expugnavérunt me gratis.
108:4 Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi: * ego autem orábam.
108:5 Et posuérunt advérsum me mala pro bonis: * et ódium pro dilectióne mea.
108:6 Constítue super eum peccatórem: * et diábolus stet a dextris ejus.
108:7 Cum judicátur, éxeat condemnátus: * et orátio ejus fiat in peccátum.
108:8 Fiant dies ejus pauci: * et episcopátum ejus accípiat alter.
108:9 Fiant fílii ejus órphani: * et uxor ejus vídua.
108:10 Nutántes transferántur fílii ejus, et mendícent: * et eiciántur de habitatiónibus suis.
108:11 Scrutétur fænerátor omnem substántiam ejus: * et dirípiant aliéni labóres ejus.
108:12 Non sit illi adjútor: * nec sit qui misereátur pupíllis ejus.
108:13 Fiant nati ejus in intéritum: * in generatióne una deleátur nomen ejus.
108:14 In memóriam rédeat iníquitas patrum ejus in conspéctu Dómini: * et peccátum matris ejus non deleátur.
108:15 Fiant contra Dóminum semper, et dispéreat de terra memória eórum: * pro eo quod non est recordátus fácere misericórdiam.
108:17 Et persecútus est hóminem ínopem, et mendícum, * et compúnctum corde mortificáre.
108:18 Et diléxit maledictiónem, et véniet ei: * et nóluit benedictiónem, et elongábitur ab eo.
108:18 Et índuit maledictiónem sicut vestiméntum, * et intrávit sicut aqua in interióra ejus, et sicut óleum in óssibus ejus.
108:19 Fiat ei sicut vestiméntum, quo operítur: * et sicut zona, qua semper præcíngitur.
108:20 Hoc opus eórum, qui détrahunt mihi apud Dóminum: * et qui loquúntur mala advérsus ánimam meam.
108:21 Et tu, Dómine, Dómine, fac mecum propter nomen tuum: * quia suávis est misericórdia tua.
108:22 Líbera me quia egénus, et pauper ego sum: * et cor meum conturbátum est intra me.
108:23 Sicut umbra cum declínat, ablátus sum: * et excússus sum sicut locústæ.
108:24 Génua mea infirmáta sunt a jejúnio: * et caro mea immutáta est propter óleum.
108:25 Et ego factus sum oppróbrium illis: * vidérunt me, et movérunt cápita sua.
108:26 Ádjuva me, Dómine, Deus meus: * salvum me fac secúndum misericórdiam tuam.
108:27 Et sciant quia manus tua hæc: * et tu, Dómine, fecísti eam.
108:28 Maledícent illi, et tu benedíces: * qui insúrgunt in me, confundántur: servus autem tuus lætábitur.
108:29 Induántur qui détrahunt mihi, pudóre: * et operiántur sicut diplóide confusióne sua.
108:30 Confitébor Dómino nimis in ore meo: * et in médio multórum laudábo eum.
108:31 Quia ástitit a dextris páuperis, * ut salvam fáceret a persequéntibus ánimam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confitébor Dómino nimis in ore meo.
℣. Grace is poured into thy lips.
℟. Therefore God hath blessed thee for ever.
℣. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.
℟. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Por las preces y los méritos de la Bienaventurada siempre Virgen María y de todos los Santos, el Señor nos conduzca a la unión de su divino Hijo. Amén.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Précibus et méritis beátæ Maríæ semper Vírginis et ómnium Sanctórum, perdúcat nos Dóminus ad regna cælórum. Amen.
℣. Dígnate, Señor, dar la bendición.
Bendición. La bienaventurada Virgen María nos bendiga en unión de su divino Hijo. Amén.

Lectura 1
Del libro del Génesis
Gen 5:15-21
15 Vivió Malaleel sesenta y cinco años, y engendró a Jared.
16 Y después de haber engendrado a Jared, vivió Malaleel ochocientos treinta años, y engendró hijos e hijas.
17 Con que toda la vida de Malaleel fue de ochocientos noventa y cinco años, y murió.
18 Jared vivió ciento sesenta y dos años, y engendró a Henoc.
19 Y vivió Jared después del nacimiento de Henoc ochocientos años, y engendró hijos e hijas.
20 Y así toda la vida de Jared fue de novecientos sesenta y dos años, y murió.
21 Y vivió Henoc sesenta y cinco años y engendró a Matusalén.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. No sé con qué alabanzas ensalzarte, oh santa e inmaculada virginidad:
* Porque llevaste en tu seno al que cielos y tierra no pueden contener.
℣. Bendita Tú eres entre las mujeres, y bendito el fruto de tu vientre.
℟. Porque llevaste en tu seno al que cielos y tierra no pueden contener.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Nos cum prole pia benedícat Virgo María. Amen.

Lectio 1
De libro Génesis
Gen 5:15-21
15 Vixit autem Maláleel sexagínta quinque annis, et génuit Jared.
16 Et vixit Maláleel, postquam génuit Jared, octingéntis trigínta annis, et génuit fílios et fílias.
17 Et facti sunt omnes dies Maláleel octingénti nonagínta quinque anni, et mórtuus est.
18 Vixítque Jared centum sexagínta duóbus annis, et génuit Henoch.
19 Et vixit Jared, postquam génuit Henoch, octingéntis annis, et génuit fílios et fílias.
20 Et facti sunt omnes dies Jared nongénti sexagínta duo anni, et mórtuus est.
21 Porro Henoch vixit sexagínta quinque annis, et génuit Mathúsalam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Sancta et immaculáta virgínitas, quibus te láudibus éfferam, néscio:
* Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.
℣. Benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.
℟. Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulisti.
℣. Dígnate, Señor, dar la bendición.
Bendición. La Virgen de las vírgenes interceda por nosotros delante del Señor. Amén.

Lectura 2
Gen 5:22-27
22 Anduvo Henoc en la presencia de Dios, después de engendrar a Matusalén, trescientos años, y engendró hijos e hijas.
23 Fueron todos los días de la vida de Henoc trescientos sesenta y cinco años,
24 Y anduvo constantemente en la presencia de Yahvé, y desapareció, pues se lo llevó Dios.
25 Era Matusalén de ciento ochenta y siete años cuando engendró a Lamec;
26 Vivió, después de engendrar a Lamec, setecientos ochenta y dos años, y engendró hijos e hijas.
27 Fueron todos los días de Matusalén novecientos sesenta y nueve años, y murió.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Dichosa eres, sagrada Virgen María, sumamente digna de todas las alabanzas:
* Porque de ti ha nacido el sol de justicia, Cristo, nuestro Dios.
℣. Ruega por el pueblo, interésate por el clero, intercede por el devoto sexo femenino; experimenten tu auxilio todos cuantos celebran tu santa festividad.
℟. Quia ex te ortus est sol justítiæ
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Christus, Deus noster.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ipsa Virgo Vírginum intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 2
Gen 5:22-27
22 Et ambulávit Henoch cum Deo: et vixit, postquam génuit Mathúsalam, trecéntis annis, et génuit fílios et fílias.
23 Et facti sunt omnes dies Henoch trecénti sexagínta quinque anni.
24 Ambulavítque cum Deo, et non appáruit: quia tulit eum Deus.
25 Vixit quoque Mathúsala centum octogínta septem annis, et génuit Lamech.
26 Et vixit Mathúsala, postquam génuit Lamech, septingéntis octogínta duóbus annis, et génuit fílios et fílias.
27 Et facti sunt omnes dies Mathúsala nongénti sexagínta novem anni, et mórtuus est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Felix namque es, sacra Virgo María, et omni laude digníssima:
* Quia ex te ortus est sol justítiæ, Christus, Deus noster.
℣. Ora pro pópulo, intérveni pro clero, intercéde pro devóto femíneo sexu: séntiant omnes tuum juvámen, quicúmque célebrant tuam sanctam festivitátem.
℟. Quia ex te ortus est sol justítiæ
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Christus, Deus noster.
℣. Dígnate, Señor, dar la bendición.
Bendición. Por la Virgen Madre nos conceda el Señor la salud y la paz. Amén.

Lectura 3
Del Libro de San Jerónimo, Presbítero, contra Joviniano.
Apología de Pammaquio, con ocasión del libro contra Joviniano, en el fin.
Cristo es virgen, y la Madre de Aquel que es nuestro y es Virgen, permanece Virgen para siempre, siendo a la vez Virgen y Madre. Jesús, en efecto, entró “con las puertas cerradas”; y en su sepulcro (sepulcro nuevo, abierto en una roca muy dura) nadie fue colocado antes ni después de Él. “Huerto cerrado, fuente sellada”, María es la fuente de donde mana aquel río de que habla Joel, que riega el torrente de los vínculos o de las espinas (de los vínculos de los pecados que en otro tiempo nos tenían cautivos; de las espinas que ahogan la semilla sembrada por el Padre de familias). Ella es la puerta Oriental, siempre cerrada, como dice Ezequiel, y siempre resplandeciente, ya se esconda tras ella, ya salga de ella el Santo de los santos; puerta a través de la cual entró y salió el sol de justicia, nuestro Pontífice según el orden de Melquisedec.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:
Reverencia Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.
Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.
Reverencia Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.
Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.
El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.
Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.
Reverencia, como es costumbre Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.
Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Per Vírginem matrem concédat nobis Dóminus salútem et pacem. Amen.

Lectio 3
Ex libro sancti Hierónymi Presbýteri advérsus Joviniánum
Apologia ad Pammachium pro lib. adversus Jovinianum, in fine
Christus virgo, Mater vírginis nostri virgo perpétua, mater et virgo. Jesus enim clausis ingréssus est óstiis; et in sepúlcro ejus, quod novum et in petra duríssima fúerat excísum, nec ántea quis nec póstea pósitus est. Hortus conclúsus, fons signátus. De quo fonte ille flúvius manat, juxta Joël, qui írrigat torréntem vel fúnium vel spinárum: fúnium, peccatórum, quibus ante alligabámur; spinárum, quæ suffócant seméntem patrisfamílias. Hæc est porta orientális, ut ait Ezéchiel, semper clausa et lúcida, opériens in se vel ex se próferens Sancta sanctórum; per quam Sol justítiæ et Póntifex noster secúndum órdinem Melchísedech ingréditur et egréditur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oración {del Propio del Tiempo}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Te pedimos, Señor, que nosotros, tus siervos, gocemos siempre de salud de alma y cuerpo; y, por la intercesión gloriosa de Santa María, la Virgen, líbranos de las tristezas de este mundo, y concédenos las alegrías del cielo.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Concéde nos fámulos tuos, quǽsumus, Dómine Deus, perpétua mentis et córporis sanitáte gaudére: et, gloriósa beátæ Maríæ semper Vírginis intercessióne, a præsénti liberári tristítia, et ætérna pérfrui lætítia.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help

= Latin+English+Espanol =